Sarah van Sonsbeeck

'Into Nature' is een tweejaarlijkse manifestatie waarbij hedendaagse kunst geplaatst wordt in het Drentse landschap. Voor de editie van 2018 creëerde Sarah van Sonsbeeck de bronzen steen met het concept deze tussen de hunebedden te plaatsen, zowel om nieuwe inzichten te ontlokken als onze relatie met monumentaliteit te bevragen. Van Sonsbeeck koos er daarom ook voor brons te gebruiken - een duurzaam materiaal dat lang mee gaat en vaak ook voor monumenten in publieke setting wordt gebruikt- om het verloop van tijd en de wijze waarop onze relatie met monumenten, objecten of de buitenwereld met de tijd veranderd. De mal voor de bronzen steen is via een bestaande kei vervaardigd. Uiteindelijk mocht de bronzen kei niet tussen de hunebedden zelf geplaatst worden, het was te diefstal gevoelig en daarom te gevaarlijk om neer te zetten tussen de kwetsbare hunebedden. De sporen die op het werk te zien zijn, tonen deze geschiedenis; het werk werd naast het hunebed op de weg geplaatst, waar het volledig aan het weer en invloeden van dier en mens werd blootgesteld. Voor veel bezoekers was ook niet duidelijk dat het om een werk in de tentoonstelling ging; mensen zaten er op raakten het aan of gebruikten het als sanitaire stop wat oxidatiesporen op het werk veroorzaakten. In de galerie toont Van Sonsbeeck het werk als vervolg en reactie op deze eerdere geschiedenis. Van de bronzen steen is middels een mal een exacte wassen kopie gemaakt die ernaast staat, blootgesteld aan de vloerverwarming en warmte van licht en bezoekers in de galerie. Hierdoor verandert de vorm van het was. Na afloop van de show, wordt de wassen steen in brons (of messing of aluminium, in overleg met de koper) afgegoten waarbij het was verloren gaat. De relatie tussen de twee stenen, de eerdere bronzen kei en de nieuwe blijft na de show ook verder veranderen door de wijze van installatie: De eerdere reeds aangetaste kei wordt buiten geplaatst, waar deze kan veranderen onder invloed van mens en omgeving, de nieuwe staat binnen in een meer beschermde omgeving en blijft verstild in de tijd van het moment van afgieten. Beiden staan aan weerszijden van een glazen pui of raam zodat ze tegelijk te zien zijn en hun onderlinge relatie zichtbaar is. De titel van het werk is een eerbetoon aan Felix Gonzales Torres ('Perfect Lovers') wiens werk Van Sonsbeeck bewondert. Net als twee gelieven delen deze stenen eenzelfde oorsprong, dat in de tijd individuele veranderingen ondergaat. Echter zullen ze naast verschillend ook voor altijd verwant zijn door hoe ze zijn ontstaan. Het werk is een eerbetoon aan de essentie van het veranderlijke in de mens, dat ons allemaal bindt.